dinssdag 25 november

Na een heerlijke nacjht een frisse douche genomen en wederom een stevig ontbijtje genomen. Nu de tassen proberen dicht te krijgen, geen gemakkeliojk opgave Lijkt erop of ik meer terug neem ondanks dat ik veel achterlaat zoals helm en schoenen Zal ik echt zoveel coke blaadjes ingeladen hebben???? No9g even relaxen in de tuin onder de strak blñauwe lucht en een kleine 30 graden en dan zo dadelijk tegen 12 uur plaatselijke tijd het vliegtuig gaan halen. Hopelijk landen we morgen de 26ste met KLM vlucht KL744 rond half 3 in schiphol met de koffers.

bedankt voor de reacties allemaal en tot ziens in het koude NEDERLAND

maandag 24 november

Gelukkig goed geslapen en niet al te veel pijn meer aan mijn schouder . Hierna ontbijtje met ei en fruit om daarna in de tuin onder een strak blauwe hemel de Jus ´d Orange te nuttigen. Samen met Geert naar de notaris geweest voor de justiciele aspecten van het ongeval. Hierbij getekend dat de organistatie de juridische afhandeling zal verrichten zodat ik als vrij man het land kan verlaten. Geen notariskantoor zoals we in Nederland gewend zijn maar na 2 uur alles afgehandeld. De meesten van de groep waren de stad al in voor wat verkenning en inkopen en dat ga ik samen met Michel en Paul ook zo maar eens doen. Vanmiddag is er hier in hotel Grutto een leuk evenemnet van het personeel met Peruaanse oliebollen. iets waar we zeker gebruik van zullen maken opm darna anavond met zijn allen de afscheidsavond gaan vieren in een goed Argentijns restaurant. Morgen zullen we dan de reis naar Nederland gaan maken. Zo te horen kunnen we niet in ons kloffie van korte broek en hempie het vliegtuig inspringen.

´s Avonds met zijn allen dus de hele groep met reisleiding en chauffeur/monteur heerlijk uit eten geweest. Pfff de grote lappen vlees worden me langzaam wel iets te veel maar dat zal wel weer in Holland anders worden. Na afloop nog even afscheidsborrel gehaald in de Ierse Pub te Arequipa om vervolgens in het hotel echt de reis af te sluiten en de slaap voor de laatste keer in Peru te pakken

zondag 23 november

Deze dag dus tijd genoeg om op het gemak wakker te worden. Rond half 11 vertrekken we pas! Toch met een stralend zonnetje in de kamer al vroeg wakker. Zeker Paul die rond 5 uur vanmorgen al ging interneppen. Zelf nog even blijven liggen tot 08.00 uur daarna een heerijk ontbijtje met eitje en daarna even relaxed in de tuin onder een strak blauwe lucht wat kleur opgedaan. Nu vliegt de tijd en gaan we zo dadelijk 10.30 op weg naar de Colcar Des Condors. Dediepste kloof ter wereld alwaar we hopen condors te kunnen aanschouwen. Maar zal zeker mooie trip worden die ons tevens naar het hoogste punt van de reis zal brengen op zo´n 5000 meter hoogte. Hopelijk kan ik later daar nog meer over berichten.

Na wat heerlijk in de tuin van de zon te genieten met wat fruitsapjes konden we rond half op de motor stappen. In de stad Arequipa nog even getankt om vervolgens de stad uit te rijden. Helaas bij het verlaten van de stad stak er plotsklaps een fietser over die ik helaas niet meer kon ontwijken. Een valpartij was het gevolg en de motor was niet meer in staat om verder te rijden. Zelf ook wat pijn aan ijn schouder maar gelukkig niets gebroken. De fietser kwam er slechter vanaf dus een hoop geregel met politie en ziekenhuis. Met zijn allen besloten om helaas de reis naar de Condor kloof niet voort te zetten. Zelf met deGeert ,Eduardoen Fer naar het ziekenhuis en politie gegaan voor de formaliteiten. Zeker geen Nederland dus wachten wachten en wachten en formulieren tekenen. Pas tegen 18.00 uur verlost van dit bittere ongeval. In het hotel nog enkele pilsjes genomen en samen met Fer de stad ingegaan. Daar troffen we heel toevallig in een restaurant de rest van de groep aan zodat we het hele verhaal aan hun kwijt konden. Iedereen vond het wel jammer dat het zo moest aflopen maar ´shit happens´ op een avontuurlijke motorreis. Wel herlijkeen Acalpa Steak gegeten en afgesloten met een lekker capuchinno. In het hotel nog even nagebabbeld over de rare dag en na een pàar pilsjes het bed ingedoken

zaterdag 22 november

Vandaag was het de dag van mijn verjaardag en het laatste stukje van de rondreis door Peru - Bolivia en Chili. In overleg met de groep hadden we besloten om deze dag nog een kleine omweg te maken. Een heerlijk ontbijtje met hulde zang aan mij gericht, aan de overkant van het hotel vulden onze magen en konden we rond half 9 vertrekken. Velen hadden slecht geslapen daar rond 0500 uur er al volop muziek in de straten klonk. De rit bracht ons weer al snel tot de hoogvlaktes in de woestijn met af en toe rechte stukken waar de weg al trillen in de horizon verdween. Af en toe slaapverwekkend maar dan kwam er gelukkig ineens spannend bochtenwerk met diepe ravijnen zodat de slaap vlug verdween. Via een omweg kwamen we in Mollendo aan. De kustplaats voor de rijken uit Arequipa. Mooi stadje en zeker een leuk restaurantje alwaar we de lunch met zijn allen nuttigden. Hierna de straat afgedaald richting uitzicht op het badstrand. Mwet de hitte kreeg eenieder wel zin in om hier te bakken en van de heerlijk grote golven van de Stille Oceaan te gaan genieten. Helaas geen tijd want we moesten verder en ook wilden sommigen nog tijd hebben om te gaan sjoppen in Arequipa. Na een klim van zeenivo naar zo´n 260o meter via een zeer drukke en ook wel gevaarlijk weg met inhalende vrachtautos kwamen we nadat we elkaar even kwijt waren gereden in het Hotel Grutto aan. Hier waren we de reis ook begonnen!. Even buiten een paar heerlijke pilsjes genomen en omkleden met Michel en Paul mbv taxi richting stad gegaan voor wat inkopen ( souvenirs). We hadden met zijn allen afgesproken bij restaurant zig-zag te 20.00 uur. Mooie tijd als je de juiste souvenirs kunt vinden. Gelukkig kan er niet veel mee in de tassen dus bescheiden gebleven. In het restaurant mochten we in en apart zaaltje gaan zitten en bleek het wel erg chique te zijn. Maar de prijzen konden er mee door. Voor zo´n 25 euro een heerlijke sttengrill met 3 soorten dikke plakken vlees en de duurste wijn een koopje te noemen. Eindelijk hadden ze hier ook een echte capucinno en voor de liefhebbers een overheerlijke Irish Coffee zodat we tevreden en voldaan naar het hotel konden wandelen. Daar ook nog een afzakkertje genomen en op tijd naar bed. De hoogte geen probleem meer mee, Genoeg rode blñoedlichaampjes denk ik opgebouwd maar echt zin om het laat te maken had verder niemend, dus maar gaan slapen.

vrijdag 21 november

iets later dan verwacht vertrokken daar Rene zich had verslapen.Ook voor de eerste keer was de lucht bewolkt maar de temperatuuur zeker niet minder als de andere dagen. Na zo´n 20 km kwamen we bij de Chileense - Peruaanse grens aan. Hier moesten de formaliteiten geregeld worden wat zeker zo´n 4 uur in beslag nam met tal van stempels en papierwerk. Uitvoeren en invoeren van motoren schijnt dus niet zo eenvoudig hier te zijn. Gelukkig konden we ons vermaken met wat eten en drinken ( heerlijk broodje Lomo) en werd de klok 2 uur teruggedraid zodat het al met al niet zo lang leek. Hier kwam gelukkig ook de zon weer aan een strakbluwe lucht te hangen zodat het snel echt warm werd op de betonnen bakn van de grensovergang. Toch reden we pas zo tegen 12 uur richting Tacna wat ong. 40 km verder lag. Ook hier moesten de motoren in quarantaine om alle gegevens te controleren vwb invoeren in Peru. Hier Konden we wel onze lunch nuttigen op een hoekje van de straat met een heerlijk pasta. Maar na een paar uur hier zitten wachten werd het toch wel wat vervelend. En de tijd begon te dringen want we moesten nog een goede 150 km rijden. Toch was het een goede weg zodat het lekker opschoot. Het leek alsof we af en toe over de top van de wereld reden met wederom schitterende uitzichten en zeker toen de zon langzaam begon weg te zakken kwamen de schitterende kleuren van het zand naar voren. Zo net tegen het donker worden reden we Moqueque binnen. Klein stadje maar het was er ontzettend druk op straat. Er blek een feest van ?? zoveel jaar stad te zijn en iedereen was daarvoor uitgelopen. Met een klein omweggetje toch het hotel gevonden alwaar we dus toch gelukkig op tijd konden inchecken. Na een frisse douche met zijn allen naar de plaatselijke chinees gegaan , alwaar ik niet mijn normale nummer 74 op de menukaart zag staan. Dus de tafel maar volgegooid met allerlei gerechten en daarvan gepkat wat eenieder lekker vond. In de stad was het gezellig druk met overal wel muziek en folklore. Met Fer, Michel, Maarten en Geert naar een beetje rockcafe gegaan om eens van de plaatselijk specialiteit PISCO te proeven. Een sterk drankje a la Grappa dus eentje is genoeg. Rond 12 en nog een paar pilsjes naar het hotel gelopen en het zag er naar uit dat ook op straat alle feesten ten einde waren. Dus ook maar direct het bed opezocht

Donderdag 20 november

vanmorgen rond half negen vertrokken vanuit IquiQue, na wederom een slecht ontbijtje. Maar fijn dat we dit slechte hotel konden verlaten. Geen beetje frisse lucht en dat met drie man op een veels te klein kamertje. Na een km of 50 eerst even een oude fabriek van salpèter bezocht wat tot een Unesco beaaarde schoonheid moet blijven bestaan. Een oud spookdorpje met vele oude machines en hospitaal, kerk, school en theater.. Daarna de tanks volgegoten en de weg naar Arica genomen. Nog nimmer zoveel zand gezien maar schiitterend zonder enkel groen en alleen maar bergen, vlaktes en heel mooi bochtenwerk. Zo´n ruim 200 km door deze woestijn gereden met enkele stops om te eten drinken film en foto´s te maken. ij de laatste stop na door een winderig, zelfs stormachtige woestijn te rijden kwamen er militairen in een echt eHummer even stoppen. Natuurlijk daar ook even een blik ingeworpen en wat foto´s gemaakt. In Arica eerst naar de grote heuvel die over de stad waakt om van hieruit een schitterende blik op de stad strand en achtergrond te krijgen. Het hotel ziet er ditmaal stukken beter uit en dus net eindelijk weer eens een lekker warme douche genomen om lekker fris hier dit berichtje te schrijven in een internet cafeke.Rond 20.00 uur met zijn allen uit eten gegaan naar een goed restaurantje. helaas was het nog gesloten maar na het zien van de drukte voor de deur gingen de obers aan de slag om ons toch te bedienen. Al vlug liep het hele restaurant dan ook vol. Zelf hier een heerlijk steak ´Lomo Chorizio´ genomen van 400 gr. wat op mijn bord bijna het dubbele was. Nadien ergens nog een bakje koffie genomen, alhoewel je dit geen koffie kon noemen maar ja een nescafeeke gaat er ook wel in. Ook hier geen zin in om nog verder het nachtleven in te duiken dus op een mooie tijd het bedje opgezocht

Woensdag 19 november

Na een kort nachtje op tijd uit bed en een heel slecht ontbijtje voorgeschoteld gekregen. Toch ja je moet er mee doen en om half 10 samen met Rene ons opgemaakt voor de vuurdoop van Parapenting. Gelukkig gingen Maarten en Marlies mee om ons te steunen en moed in te praten. Bovenop de heuvel met uitzicht over de stad kregen we allebei wel een beetje de angst in ons benen maar doorgezet. Allebei met het valscherm van de heuvel af en boven de stad ons laten afdalen naar het strand van Iquique. Een heerlijk gevoel om de adrenaline even te volen stromen en prachtig om alles even vanuit de lucht te bekijken. Beneden stonden Maarten en Marlies ons op te wachten en met zijn 4 en de stad weer ingelopen met onderweg een lunch en daarna nog een koffie pauze. Even hotel opgefrist en nu dus weer eens in een internet cafe terecht gekomen. Hierna lngs de krampjes en winkels gewandeld en een leuk motosjaaltje gekocht voor 1 euro De oude wqas toch wel inmiddels heel vuil geworden van he vele stof en zandwoilken. >Daarna op terrras aangeschoven met een groot gedeelte van de groep. Nadat deze richting hotel gingen om een tukkie te doen nog even blijven plakken om in het zonneke en met potje bier naa de mnooie verschijningen op straat te kijken. Rond 8 uur savonds met zijn 8´en naar een restaurant gegaan wat içuitkeek op de markt, alwaar het jazz-festival deze avond begon. Mooie muziek onder het genot van heerlijke steaks. Na afloop naar ons stamkroegje op de ho voor een erbarmelijk slechte koffie. Rene, Fer en Michel wilden daarna ook even iets zien van het nachtleve dus even de weg gewezen alvorens ook in diepe slaap te vallen

Dinsdag 18 november

vandaag een lange rit maar gelukkig geen offroad meer. Rond 8 uur op de motoren gestapt en Calama verlaten. De grootste kopermijn van de wereld met zijn allergrootste machines (wielen van 3 m hoogte) niet bezocht maar in de verte gezien. De lange rechte weg door de woestijn ´Pampa del tocopilla´ was een beetje vervelend maar toch wel prachtig om ook dit een keer mee te maken op de motor. Tijdens de eerste stop bleek er een spaak van mijn voorwil los te zitten, vandaar het rare gedrag in de bochten ? na controle plots een lekke band dus oponthoud. Na een 125 km kregen we de afdaling van 2600 meter naar zeenivo. De geur van zoutwater kwam ons tegemoet. En bij de kustplaats tocopilla in Chili aan de Stille Oceaan konden we de motoren aftanken en de banden op druk brengen. Een heerlijk gevoel om weer op zeenivo te zitten en de geur van zoutwater op te snuiven. Hierna de kustweg naar het noorden genomen. Prachtig bochtenwerk met aan de ene kant de ruwe zee met in de branding de dartelende zeehondjes en aan de andere kant de steile hoge bergwanden die totaal onbegroeid in de hoogte verder opgaan in de zandwoestijn van Chili. Zo af en toe zag je de bergtoppen verdwijnen in de wolken die daar ter plaatse ontstaan Een prachtig gezicht!. Aan de grens met noord'-chili voor het goedkopere gedeelte van het land wederom last met de douane. Maar hier konden we wel in een restautrant onze lunch nuttigen. Okk hier deden ze echter aan een langzaam aan actie. En nadat we weer opgestqapt waren nog even vertraging door een lekke band van Paul. Gelukkig konden we na 400 km redelijk op tijd Iquique binnenrijden en ons hotelleke opzoeken. Met een groepje in een schitterend restaurant een chateua Briand gaan eten . dit oude casino was werkelijk een juweeltje met al zijn wand en plafondschilderijen.. daarna koffie in leuk cafeke genomen en net enkelen verder gegaan voor het nachtleven van Iquique.