Maandag 17 november

Rond 8 uur het spookstadje met zandstormen verlaten alwaar we even buiten het dorp eerst een inca begraafplaats hebben bezocht. De schedels en botten waren nog duidelijk zichtbaar en zeker niet van plastic. Daarna wederom over de hoogvlakte boven de 300 meter hoogte en hoofzakelijk offroad naar de grens met Chili gereden. Aan de grens bleek een staking van de Chileense ambtenaren zodat we dus echt de grens niet overmochten. Na 2 -3 uur eindelijk na de langzaam aan actie de papieren van de motoren in orde bevonden, maar eerst moest alle bagage van eenieder persoonlijk gecontroleerd worden op verboden vruchten. In deze wacht tijd onze lunch genuttigd met wat zakken chips zodat de maagjes ook weer allemaal gevuld was. Tijdens een wegomlegging moesten we door een echte zandbak waardoor er drie valpartijen waren en dus ook het nodige oponthoud. Toch haalden we na 275 km zo tegen half 7 de stad Calama in Chili. Onderweg nog regelmatig de motoren moeten bijvullen met benzine van de volgauto. Hierdoor raakten we ook net even voor de stad de groep kwijt. Gelukkig kwam ik Thijs zonder vermogen op zijn motor. Na lang wachten inhet begin van de stad eindelijk de groep weer bijeen gekomen dmv een vriendelijke taxi chauffeur.Na eenieder aan het tankstation weer van een vollen tank voorzien het hotel opgezocht. De motoren een paar blokjes verderop geparkeerd en te voet naar het hotel gelopen. chili bleek gelijk een stuk westers te zijn dan de voorgaande weken. Zeker de prijzen! Na lange tijd eindelijk weer gsm verbinding Jippie maar internet was nergens of nauwelijk bereikbaar. ´s Avonds heerlijk gegeten in een duitsachtige eettent. De biefstukken waren gelukkig niet van duitse kwaliteit zodat we die ons goed leiten smaken. Met enkele doorzakkers daarna in een vreemd cafeeeke wat koffie zitten drinken om daarna samen met rene en Geert nog even het rare nachtleven van Calama op te zoeken. S nachts enkel vele zwerfhonden en wij dus op straat om rond half 2 ons bed op te zoeken

Zondag 16 november

Al vroeg wakker in Uyuni . Dus na het ontbijt ´continental´ maar met gebakken eitje als extra kosten even door het stadje gelopen. Het was hier nu markt dus samen met michel en paul hier een kijkje genomen en even langs de oude panden en monumenten van het treinsstadje gelopen. Rond 10 uur met zijn allen vertrokken over de eerste 30 km offroad weg. daarna reden we de zoutvlakte van Bolivia op. Enorm groot (als nederland) en even wennen om op het zout te gaan rijden. lijkt dus echt op sneeuw en bevroren ijs, maar na de eerste kennismaking is het fantastisch om hier op de motor overheen te rijden. Eerst het zouthotel even bezocht , alwaar alles van zout is gemaakt. daarna een fotosessie met enkel motoren, ons groepje veel zout en horizon met in de verte een eilandje? van bergen. Daarna was het tijd om het viseiland te bezoeken. Prachtig hoe deze vis in de verte langzaam veranderd in een berg met grote cactussen. Hier even met Thijs overheen gelopen. Na de lunch hier met zijn allen als een grote waaier over de zoutvlakte richting San Juan in het zuiden te rijden. Vreemd om hierover zonder wegen te rijden . Het lijkt alsof er een nieuwe dimensie bjjkomt vwb snelheid en afstand. Daarna weer op offroad weg terecht gekomen om nog een 50 tal km´s te crossen naar het zuidelijk in Bolivia gelegen plaatsje San Juan. Nu moest het volgens ons meer Zand Juan heten daar we totaal lichtbruin van het zand en stof aankwamen in dit spookstadje. Tanken moesten we hier wel heel primitief. Op 2 plaatsen enkele benzine drums gevonden om vandaar uit met slangetje alles over te hevelen naar jerrycans om dan met doormidden gesneden colafles de tanks te vullen. Het hotel was hier het enigste gebouw wat wat verf had dus gemakkelijk te vinden. Na een paar pilsjes gedouched en longen en neus vrij gemaakt van de zandkorrels. Alles werd hier vrij snel donker daar er geen tot heel weinig stroom in het dorpje aanwezaig was. Dus wederom geen internet of verbinding met de buitenwereld.. Tijdens het eten bij de overburen van het hotle kwam een groepje kinderen voor ons een serenade tijdens het eten brengen Wel leuk maar al vlug hadden wij in de gaten dat ze nu niet echt muzikaal waren maar wel vol enthousiasme ons op een Boliviaanse Muziekscene tracteerden. het eten was allemaal koud dus niet echt om U tegen te zeggen. Na nog een bak koffie en een paar pilsjes in het hotel met kaarslicht met behulp van zaklamp onzen tanden gepoetst en het bed opgezocht.

zaterdag 15 november

Tijdens het ontbijt kwam Geert (de reisleider) erachter dat er nog 1 moter bij de garage stond. Deze was gerepàreerd aan het voorwiel maa was die gisteren vergeten op te halen. De zaak gaat pas rtond half 10 open dus is het even wachten en tijd om dit verhaaltje te schrijven. Wachten durt altijd lang maar ah vandaag wel een ooie rit van 200 km voor de boeg . Zal ook wel weer ged komen, maa rja met zijn allen dus even wchten op die een motorwaar Maarten straks op mee kan rijden. 1voor allen allen voor 1. Rond half 11 uit Potosi vertrokken waar het op dat moment behoorlijk druk was dus kris kras door het verkker om de weg naar Uyuni te vinden. Gelijk al behoorlijk offroad met zand, ribbels (wasbordjes) en grint alwaar het meer op motorcross begon te lijken. Voor even leuk maar vandaag zo´n 200 km dit soort weg voor de boeg.3 valpartijen mochten de pret niet drukken. Schitterende bergwanden met tal van cactussen, maar veel stof. Net voor Uyuni leek de vlakte voor het dorp meer op een stortplaats van plastic zakken (hoezo milieu? ). In Uyuni eerst de motoren afgetankt en daaqrna doorgereden naar de bekende opslagplaats van oude treinstellen. Zeker zo tegen de avond een inrukwekkend plaatje van oud ijzer, vlakte en vreemde kleuren door de avondzon. Hierrna het hotel opgezocht wat een gezellig backpackers hotelleke bleek te zijn met een overheerlijk pizzeria. Alleen de koude douche viel wat tegen. Na het eten een klein wandelingtje gemaakt en in Cafe Extreme Fun terecht gekomen, Niet echt veel lol gehad maar ze smaakten prima. daarnqa maar richting hotel gelopen om te slaap te gaan pakken.

vrijdag 14 november

rond 7 uur eruit met een geod gevoel en een heerlijk ontbijtje met gebakken eitje genomen. Daarna met zijn 7 in een busje gestapt richitng de bekende mijnen van Potosi. Op 4300 meter de berg ingelopen door hele kleine vieze modderige gangetjes en gezien hoe daar de mijnwerkers hun werk doen Onmenselijk om deze zo te zien werken Blijkbaar dus echt 100 jaar terug in de tijd. Bijna anderhalf uur in de mijn vertoeft en met kromme rug door het gangenstelsel gelopoen en gekropen. Gelukkig had niemand last van claustrofobie want dit was echt heftig. Wel een uniek beeld gekregen wat hier zich allemaal afspeelt en afgespeelt heeft. Met zere rug en nog een demonstratei hoe je je dynamiet opblaast en een kneedbom maakt vertrokken naar het hotel . Overigens kun je hier op de markt overal dynamiet , lontjes NANO3 enzovoort gewoon vrij kopen ?? Na een kleine verfrissing in het hotel met Michel (2x), Fer en Geert een heerlijke lunchj genomen om vandaar hier het internet cafe in te duiken. Hierna richting Hotel gelopoen alwaar Paul en Michel heerlijk lagen te relaxen met een boekje in de hand. De vraag om een pilsje te gaan drinken werd snel bevestigend beantwoord. Dus op naar ons inmiddels stamkroegje La Plate. Even daarbuiten zaten Marlies en Maarten van het zonnetje te genieten maar al naar en paar pilsjes kwamen ook zij aanschuiven. Ondanks de borrelende magen hadden we toch wel zin in iets lekkers en liete n we een kleine pizza en sandwiches voorschotelen. Fer en Michel -2 kwamen er ook bij zitten en gezamenlijk ons avondeten en pilse heerlijk verorberd. Via de Farmacie naarhet hotelgelopen en aldaar een Boliviaans middeltje tegen de diarree aangeschaft. Hopelijk dat dit helpt >!

tot laters

Donderdag 13 November

Bijna 12 uur geslapen en een met een goed gevoel wakker geworden. Na een heerlijk ontbijtje in het 4 sterren hotel te Oruro (wat ik dus niet gezien heb!) vertrokken over de rest van de Altiplano over de hoge vlaktes. Na een klein uurtjer werd de weg interessanter daar we in de buurt van de zoutvlaktes kwamen wat in de verte al te zien was. Hierna kregen we ook meer bergen en schitterende uitzichten met vele vlaktes vol met lama´s . Enkele mooie fotostops gemaakt en met een leuke snelheid het machtige bochtenwerk gereden.ROnd half 4 waren we in Potosi , demijnwerkersstad van Bolivia met zijn voorheen grootste zilvermijning ter wereld. Na een verfrissende douche even het stadje ingelopen voor een overheerlijkm pilsje om daarna met zijn allen naar een omgebouwd fabrieksgebouw tot restaurant te gaan. Zelf een Boliviaanse specialitiet van lama vlees genomen . Na het eten nog even elders om een vers bakej koffie om vandaar uit naar het hotel te wandelen. In bed wederom hevige maagkrampen maar verder toch goed de slaap te pakken

woensdag 12 november

Vanmorgen op het emak wakker geworden daar we pas rond half 12 zouden vertrekken vanuit La Paz. We een leeg gevoel in de maag maar toch maar een eenvoudig ontbijtje genomen. Daarmna even de stad ingewandeld voor wat foto´s en evt wat inkopen. Echter mijn tas zit aardiug vol dus veewl kan er echt niet bij en zal met presnetjes moeten wachten tot de4 laatste dag voor vertrek. Wel even een koffie genomen in een pizzaria daar er hier weinig tot geen leuke kopffie tentjes te vinden waren. Wel alles op het gemak hier in Bolivia Ze laten je gewoon een goed half uurtjhe wachten alvorens te vragen wat je wilt drinken of ewten. Geduld is een schone zaak pffff. Rond half 12 terug in het hotel alwaar we met zijn allen gereed stonden voor vertrek, Echter Rene was deze ochtend van zi9jn portemonnaie beroofd dus wat oponthoud . Gelukkig alles snel geregeld zodat we konden vertrekken naar Oruro. Dit is een lange saaie weg van zo´n 240 km over de Altiplano. Dus steeds boven de 3500 meter.. Ook een beetjhe frisjes zodat de fleece jackets en themo ondergoed van pas kwame4n. Onderweg brak Michel ziojn koppelingskabel zodat we wederom wat oponthoud hadden. Echter dit kan altrijd gebeuren en was na het vinden van een brommer motorzaak snel opgeloist en konden we in een wegrestaurant een heerlijke omelet of wat ieder smaakte tot ons nemen. Rond 6 uur s´avonds kwamen we in Oruro aan . Leuke stad om doorheen te rijden maar volgens de boeken weinig interessants. Zelf had ik behoorlijk last van mijn maag zodat ik rond 7 uur al te bedde lag met wat pillekes voor de buikloop.

LA PAZ

Gisteren dinsdag dus s'ochtends vroeg vertrokken vanuit COROICA naar LA PAZ. Dit over de beroemde DEATH ROAD. Heerlijk onverharde weg langs de bergwand met hele diepe afgronden. Schitterende uitzichten, maar wel continu opletten op de vele gaten/putten en smalle wegen door afbrokkeling zodat je af en toe heel diep het ravijn in kon kijken. Gelukkig met zijn allen zonder problemen de gevaarlijkste weg ter wereld afgelegd. Hierna heerlijk over geode weg naar 4750 meter verder geklommen om van daaruit naar het op 3600 meter gelegen LA PAZ te rijden. Drukke stad maar met zijn allen inm groepje het hotel rond 12 uur bereikt. Hierna een verfrissing en de stad ingelopen. Een echte wereldstad maar vol armoede. Na een heerlijke Burgerking wat pilsjes genuttigt op een dakterras met uitzicht over de drukke 'champs el;ysees' van La Paz. Daarna echter hevige maagklachten gekregen zodat er snel een leeg en beroerd gevoel was. Ben nu niet de enige die met buikloop rondloopt Inmiddels al 4-5 personen met die klachten en de pillen gaan dus over en weer. 'savonds toch mee gegaan naar de Argentijn om zelf een eenvoudig gerechtje te nemen. Daarna koffie in de stad en met paar man nog even naar het HardRock cafe. Morgen uitslapen dus daarna nog een leuk tentje opgezocht. Met de taxi is voor 1 a 2 euro door de stad te crossen dus die regelmatig genomen.

Woensdag 12 november

Heerlijk geslapen ondanks de buikloop. Het ontbijt stelde niet veel voor maar nu dus beetejs slapjes hier mijn log bijwerken . Zo nog even de stad in om dan tegen 12 uur met zijn allen de motor te pakken en richting het zuiden van Bolivia te rijden.

DAG 4,5,6

Zaterdagmorgen al in de vroegte na het ontbijt vanuit Puno met de boot naar de Uros eilanden gevaren. Dit zijn drijvende eilanden op het Titicaca meer alwaar de Uros indianen wonen. Een beetje toeristich maar schitterend omn te zien hoe ze daar wonen en leven nu meer van de toeristen dus. Rond 12 uur na de kjoffie vertrokken met de motoren nadat Thijs na veel zoeken zijn motorsleutel had gevonden. Op de motor vertrokken richting Bolivia langs de zuidzijde van het Titicaca meer. Aan de grens een kleine 2 uur moeten wachten om de motoren in te voeren. Maar mbv het geven van een oude motorjas aan de douanier alles wat sneller verlopen. Na de grens naar het beetje hippie stadje Copacobana. Daar een schitterende kamer * balzaal en daarjna uit eten gegaan. Na afloop met Michel en Geert nog even de disco in om te luisteren naar merenque en salsa zodat praten wat moeilijk was. Om 23.00 uur het bed ingedoken.

Zondagmorgen vroeg uit de veren daar om 8 uur de wielrenners in het Hotel de ronde van Bolivia gingen rijden en wij daarvoor wilden vertrekken ivm afsluiten wegen. Rond half 8 de motoren gepakt en richting het pontje om het Titicaca meer over te steken. Dit was echte meer een vlot en dus best avontuurlijk om op de losse planken de motoren neer te zetten Daarna via de Altiplano op zo'n 3500-4000 meter hoogte richting La Paz te rijden. In La Paz was het gelukkig wat rustig ivm de zondag maar is een schitterende stad om vanuit de hoogte El Alto te zien. In de stad met een 5-tal per motor naar het centrum om wat Boliviaantjhes te pinnen. Daarna de stad verlaten en geklommen naar zon 4750 meter hoogte alwaar op het hoogtepunt Marlies een lekke band reed. Na een klein uurjte deze gerepareerd en verder gereden in een schitterende afdaling naar 1000 meter over de nieuwe DEATH Road naar Coroica. Het laatste stukje van 40 km heerlijk bochtenwerk in een een onwaarschijnlijk mooie omgeving Op 1000 meter aangekomen kwam de hitte ons tegemoet Zeker zo'n 30 graden dus bontje uit de voering. en een heerlijke koude cola genomen. Vanhier gestegen naar 1500 meter alwaar ons hotel te Coroica bevond. Dit weggetje was het begi9n van de offroad en de eerste valpartij zonder enige schade cq letsel. Een mooi complex wat een schitterend uitzicht heeft omringt door de vele bananenbomen. Savonds hier met zijn allen gegeten en daarna nog wat gekletst om rond 11 uur onder de dekens te kruipen

Maandag uitgeslapen en een ontbijtje genomen Het had afgelopen nacht flink geregend zodat er een stevige wolken partij en mist in het dal hing. Nu is het 12 uur in de middag en net dus deze weblog bijgewerkt. Allemaal traag hier met het internet maar het staat er weer op en gaan even het stadje in om rustig van onze vbrije dag te genieten. Morgen nemen we de Deathj Road naar La Paz wat zeker geen peuleschilletje zal zijn daar hier gemiddeld 2 tot 3 doden per maand vallen. Nu is deze weg geen veel gebruikte route mee ivm de nieuwe weg maar voor ons als avontuurlijk motorreizigers is het een uitdaging Hopelijk horen jullie het vervolg van de reis. En komen we morgen in alle gezondheid in La Paz aan om daar de stad even te bekijken.\

tot laters...