vandaag een lange rit maar gelukkig geen offroad meer. Rond 8 uur op de motoren gestapt en Calama verlaten. De grootste kopermijn van de wereld met zijn allergrootste machines (wielen van 3 m hoogte) niet bezocht maar in de verte gezien. De lange rechte weg door de woestijn ´Pampa del tocopilla´ was een beetje vervelend maar toch wel prachtig om ook dit een keer mee te maken op de motor. Tijdens de eerste stop bleek er een spaak van mijn voorwil los te zitten, vandaar het rare gedrag in de bochten ? na controle plots een lekke band dus oponthoud. Na een 125 km kregen we de afdaling van 2600 meter naar zeenivo. De geur van zoutwater kwam ons tegemoet. En bij de kustplaats tocopilla in Chili aan de Stille Oceaan konden we de motoren aftanken en de banden op druk brengen. Een heerlijk gevoel om weer op zeenivo te zitten en de geur van zoutwater op te snuiven. Hierna de kustweg naar het noorden genomen. Prachtig bochtenwerk met aan de ene kant de ruwe zee met in de branding de dartelende zeehondjes en aan de andere kant de steile hoge bergwanden die totaal onbegroeid in de hoogte verder opgaan in de zandwoestijn van Chili. Zo af en toe zag je de bergtoppen verdwijnen in de wolken die daar ter plaatse ontstaan Een prachtig gezicht!. Aan de grens met noord'-chili voor het goedkopere gedeelte van het land wederom last met de douane. Maar hier konden we wel in een restautrant onze lunch nuttigen. Okk hier deden ze echter aan een langzaam aan actie. En nadat we weer opgestqapt waren nog even vertraging door een lekke band van Paul. Gelukkig konden we na 400 km redelijk op tijd Iquique binnenrijden en ons hotelleke opzoeken. Met een groepje in een schitterend restaurant een chateua Briand gaan eten . dit oude casino was werkelijk een juweeltje met al zijn wand en plafondschilderijen.. daarna koffie in leuk cafeke genomen en net enkelen verder gegaan voor het nachtleven van Iquique.